Przeprowadzka to była dla nas trudna decyzja , zostawić nasze mieszkanie , na które tak ciężko pracowaliśmy , Staraliśmy się o kredyt , a teraz "oddać" go obcym ludziom ?
Tak, niestety sytuacja życiowa nas do tego zmusza. Mąż pracował w Warszawie , my mieszkałyśmy w Lublinie. Prawie 200 km nas dzieliło . Tak , wiem ,że niektórzy mają więcej , że jeżdżą za granicę , a rodziny tu zostają , ale nie po to wychodziłam za mąż i staraliśmy się o dziecko , żeby być tak daleko od siebie . Wynajęliśmy nasze mieszkanie , a sobie drugie tutaj . Chcemy kupić drugie , mam nadzieję , że nam się uda.
Niestety Ola od małego wychowywała się w naszym mieszkaniu i teraz ciężko ją przyzwyczaić do tego , płacze bardzo często , że chce do swojego Domku , który kocha , serce się kroi i chce się płakać , razem z nią . Ale ja nie chce tam wracać , zresztą mąż też , bo wiemy , że będzie to się ciągnęło cały czas , ta odległość i rozstania .

Chciałabym bardzo , żeby było nas stać na nasze marzenia. Na kupno domu , nie mieszkania tylko domu , małego domku z ogródkiem , z tarasem. Móc wypić rano kawę na ławeczce pod domem , zrobić Oli plac zabaw . Bardzo bym chciała mieć jeszcze jedno dziecko i nie wyobrażam sobie wychowywać dzieci sama , bo to nasze życie , na dobre i na złe i w szczęściu i chorobie i w trudnościach , dlatego chce być codziennie z moją rodziną .

Mam wspaniałą rodzinę i chce dla nich jak najlepiej .Żebyśmy mogli prowadzić razem wspólne życie